GELOOF - HOOP EN LIEFDE
Blijf op de hoogte en volg Wim
22 Februari 2014 | Ethiopië, Ādīs
Deze week ( vrijdag 21 februari ) is het en jaar geleden dat mijn vader van het aardse leven overging naar het Vaderhuis. Geloof – hoop en liefde zijn de woorden die hij in zijn lijfspreuk met zich meedroeg.
Met dit bruggetje naar de werkelijkheid in Grace Village is dat ook hier van toepassing : geloof – hoop en liefde. Kinderen met een verdrietige geschiedenis krijgen weer geloof – hoop en liefde. Sommigen van hen hebben op straat geleefd of waren niet gewenst en veelal beschadigd. Er was verdriet bij John en Berhiu : hun broer is gestorven in de gevangenis. Er is hoop bij Gidey ( de hulp in de huishouding bij Karin ) : zij verhuisde afgelopen week van Shire naar het platte land. We mochten vandaag Gidey bezoeken in haar “ modderhut “ . Zij zelf is er blij en gelukkig mee. We passen ons aan aan de cultuur en laten ons per muilezel en platte wagen vervoeren naar het gehuchtje May Dimu – ongeveer 3 kilometer hiervandaan. Zoiets hadden ze zelfs hier nog nooit meegemaakt, dat een platte kar voor personenvervoer wordt gebruikt. De man van de kar had zelf het grootste plezier. In het huisje van Gidey hoort natuurlijk ook een koffieceremonie.
Zachtjes aan ronden we onze klussen af. Voor Wim wordt het onderhand tijd, want zijn voeten gaan verslijten: de barsten springen er spontaan in. Gelukkig zijn er goede verpleegsters. Wim krijgt nu zoute voetbaden en zijn rechtervoet wordt door Ruth volledig ingezwachteld.
We bereiden ons voor op de dienst van morgen ( zondag ). Wim maakt een presentatie met de beamer en ik ga aan de kinderen iets vertellen over een aangepaste powerpointversie van opa Knoest – met als titel Tadesse en Abraham - die zijn huis bouwde op het zand in plaats van op de rots. Daarna zingen we met en voor de kinderen een aantal voor hun zingbare liederen.
Gisteravond rond 22.00 uur – voor ons midden in de nacht – belde Reint ons wakker. Helaas te laat om de telefoon op tijd op te nemen. We lagen om 20.00 uur al op één oor.
We hopen nu ongestoord de nacht in te gaan en maken Reint nog even attent op het tijdsverschil van 2 uur !
Met dit bruggetje naar de werkelijkheid in Grace Village is dat ook hier van toepassing : geloof – hoop en liefde. Kinderen met een verdrietige geschiedenis krijgen weer geloof – hoop en liefde. Sommigen van hen hebben op straat geleefd of waren niet gewenst en veelal beschadigd. Er was verdriet bij John en Berhiu : hun broer is gestorven in de gevangenis. Er is hoop bij Gidey ( de hulp in de huishouding bij Karin ) : zij verhuisde afgelopen week van Shire naar het platte land. We mochten vandaag Gidey bezoeken in haar “ modderhut “ . Zij zelf is er blij en gelukkig mee. We passen ons aan aan de cultuur en laten ons per muilezel en platte wagen vervoeren naar het gehuchtje May Dimu – ongeveer 3 kilometer hiervandaan. Zoiets hadden ze zelfs hier nog nooit meegemaakt, dat een platte kar voor personenvervoer wordt gebruikt. De man van de kar had zelf het grootste plezier. In het huisje van Gidey hoort natuurlijk ook een koffieceremonie.
Zachtjes aan ronden we onze klussen af. Voor Wim wordt het onderhand tijd, want zijn voeten gaan verslijten: de barsten springen er spontaan in. Gelukkig zijn er goede verpleegsters. Wim krijgt nu zoute voetbaden en zijn rechtervoet wordt door Ruth volledig ingezwachteld.
We bereiden ons voor op de dienst van morgen ( zondag ). Wim maakt een presentatie met de beamer en ik ga aan de kinderen iets vertellen over een aangepaste powerpointversie van opa Knoest – met als titel Tadesse en Abraham - die zijn huis bouwde op het zand in plaats van op de rots. Daarna zingen we met en voor de kinderen een aantal voor hun zingbare liederen.
Gisteravond rond 22.00 uur – voor ons midden in de nacht – belde Reint ons wakker. Helaas te laat om de telefoon op tijd op te nemen. We lagen om 20.00 uur al op één oor.
We hopen nu ongestoord de nacht in te gaan en maken Reint nog even attent op het tijdsverschil van 2 uur !
-
23 Februari 2014 - 18:08
Henk A.J. Slegh:
Harde werkers, het is weer een hele belevenis geweest met vele verschillende gebeurtenissen. Over de "loodgieter" zullen we het maar niet hebben. Geef Wim het roer in handen en je komt veilig aan, hoewel doe het in het vliegtuig maar niet! Mooi dat we op deze manier met jullie mee kunnen/konden leven. En nu weer inpakken en naar huis! Wij wensen jullie een goede vlucht en behouden aankomst, we danken en bidden voor jullie.
Gr. van Janny en Henk. -
23 Februari 2014 - 20:13
Reint:
Hallo allemaal,
Tjonge wat weer een verhaal. Nu maar hopen dat Wim geen krukken nodig heeft. Hij had net als het beton zijn voeten meer moeten nathouden om scheurvorming te voorkomen!!!! Nou wordt mijn naam gebruikt eindigend op een t maar ik denk dat je Rein bedoeld! Hoe dan ook afgezien van het feit dat het vrij kostbaar is om even met Shire te bellen zou ik alleen bellen in uiterste noodzaak.
Groetjes en nogmaals een fijne reis toegewenst
Gr. ReinT -
23 Februari 2014 - 20:58
Mark:
Goede reis en we bellen gauw!!! Mark -
24 Februari 2014 - 14:00
Jeroen:
Dag Len en Wim, mooi dat de lijfspreuk van pa zo vertaald hebt naar de praktijk van jullie ervaringen in Ethiopie. Vast een goede vlucht toegewenst en een voorspoedig weerzien. Groeten, Jeroen en Jenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
